Good practices

Goede praktijkvoorbeelden of in het Engels 'good practices'; de voorbije week leek zowat iedereen die ik tegenkwam ernaar op zoek.

Woensdag was ik in Leuven op de vormingsbijeenkomst 'Manifest Aanwezig', over Fair Trade en duurzame ontwikkeling in het beleid van de Vlaamse gemeenten. Er is al veel bereikt in twee jaar campagne voor 'Fair-Trade-gemeenten', maar er blijven nog evenveel dromen en wensen over. Die wensen zien de deelnemers vooral in 'good practices', lokale geslaagde praktijkvoorbeelden die de aarzeling elders kunnen wegnemen en die enthousiasmerend kunnen zijn voor andere gemeenten.

In Brussel kwamen afgelopen zaterdag vertegenwoordigers van de jeugdbewegingen en NGO's samen voor een evaluatie van VerdraaiDeWereld. In de Café de Fiennes hing een optimistisch sfeertje. Beide groepen, jeugdwerk en NGO's, zouden heel graag actief contact blijven houden en VerdraaiDeWereld als een soort label behouden. We moeten de eigenheid van het jeugdwerk en van de NGO's bewaren, maar er zijn voldoende raakvlakken waar we concreet kunnen samenwerken. Ook hier was er vraag naar 'good practices'.

De zotste ervaring had ik op het Provinciaal Kabaal!?! in Leuven, waar een klein maar dapper groepje jongeren van Hoegaarden en omstreken enthousiast maar genuanceerd plannen maakte om in hun school of jeugdbeweging een originele actie voor Eerlijke Handel op poten te zetten. Wie weet komen hun uitgewerkte actiemodellen volgend jaar in een 'groot verzameld werk der goede praktijkvoorbeelden'.

21 en 22 oktober 2006 was het weekend van de Duurzame Ontwikkeling.

In mei 2004 publiceerde het Vlaams Overleg Duurzame Ontwikkeling een onderzoek, dat best interessant is, maar waaruit ik één citaatje wil meegeven.

“Ik zag onlangs een TV-programma waarin gesteld werd dat in een supermarkt dat in de rayon Bio niet verkocht werd. Klanten waren niet of nauwelijks geïnteresseerd. Het is allemaal duurder en het schrikt af. Ik denk dat de keuze voor WereldWinkel-producten er komt als er meer inzicht komt in het waarom. Dit is enkel te bereiken door sensibilisering.“
(een ambtenaar)

Waarschijnlijk geschreven door een saaie ambtenaar vanachter zijn bureau, maar het kan voor ons een duwtje in de rug zijn om in het beleidsplan voldoende aandacht te vragen voor sensibilisering. Maar we kunnen ook alvast elk ons steentje bijdragen door 'good practices'. En dat mogen gerust anekdotische voorbeelden zijn :-)

microkredieten van hoop

Zelden een dag, begonnen met zoveel verwachtingen, die eindigde met zo'n zwaar gemoed. Waarom? 't Was vergadering van het jongerenteam van Oxfam Wereldwinkel en het was heel moeilijk. We waren moe. Teveel informatie. Wanhoop vermengd met hoop. Toch wordt me één ding duidelijk: ook als we de uiteindelijke bestemming niet vooraf kennen, blijven we bereid om ons te engageren. Wat er juist zo moeilijk was, is moeilijk uit te leggen. Maar er zijn ook hoopvolle berichten.

De nobelprijs voor de vrede ging uiteindelijk naar Muhammad Yunus en de Grameen Bank, "voor hun inspanningen om economische en sociale ontwikkelingen van onderop mogelijk te maken, door middel van microkredieten". Doelstellingen die heel dicht bij die van Oxfam liggen. We mogen blij zijn met deze nobelprijs en met de goede resultaten van de microkredieten, kleine bedragen die voor de allerarmsten het verschil maken.

De regering van ons land maakt een begroting. Hopelijk denken ze niet alleen aan de groten, maar ook aan de kleinen. En hopelijk denken ze niet enkel in procenten, maar ook aan het rendement van microkredieten.

Ik wens iedereen een microkrediet aan werklust voor de komende weken, waarmee we samen onze bijdrage geven voor een betere wereld. Gun jezelf eens een zwaarmoedige dag. Of een week, als het nodig is. Het is moeilijk onder woorden te brengen, maar de mensen die we uit het oog verliezen, blijven bij ons. Ze horen erbij. Ze worden ons. Ze hebben ons gemoed. Ze verdragen dat we zwaarmoedig zijn. Maar als we door onze tranen lachen, dan lachen zij in ons.



Een opvallend beeld op de cover van de Humo. Al gezien? Die snoepjes, dat zijn de noisines van de wereldwinkel!!!

nieuwe maandag

Het tweede weekend van oktober 2006 was een weekend waar we vol spanning naar uitkeken. Een maandag voelt dan nog meer dan anders als een nieuw begin.

- De jonge vrijwilligers van OWW die mee waren op de NEWS conferentie in Bolzano, komen terug naar België met handenvol boeiende ervaringen, belangrijke inzichten en internationaal gesmede banden.

- De lokale wereldwinkels hebben zich extra ingespannen voor de klantendag. Waar ik ben gaan kijken, was er steeds een enthousiaste ploeg aan het werk met informatie, proeverijen, recepten en veel meer. De creativiteit van de lokale groepen leek onuitputtelijk.

- Een klantendag aan de vooravond van de gemeenteraadsverkiezingen, dat gebeurt dan ook maar eens in de zes jaar. Tot in Bolzano was de spanning te voelen, veronderstel ik. De resultaten geven een bevredigend gevoel: goed besturen wordt beloond. Je nek uitsteken voor de goede zaak ook, denk ik dan. Ik werkte mee aan de blog van indymedia.be en daar waren ze vooral blij met de vele goede resultaten van onbekende allochtone kandidaten.

Op de achtergrond strooit mijn radio muziekjes en gesprekjes. Het gaat over Le Grand Bazar en Het Nationaal Orkest van Meulenberg. Mijn aandacht is meteen scherp. "Positieve projecten, positieve uitstraling", denk ik. De miserie bestrijden met muziek en een zelfzekere glimlach. Joy is the secret of resistance. Kijk maar naar Afrika.

Vanaf nu krijg je van mij elke vrijdag kort nieuws en op maandag een beetje beschouwing. Om m'n nek uit te steken, met een glimlach, omdat een beetje structuur ook aangenamer werkt.

Ciao!

Spaarzaamheid is de beste beleidskeuze

Het is niet vanzelfsprekend dat we in ons land de welvaart hebben die we nu kennen. Die welvaart hebben we voor een groot deel te danken aan ontwikkelingslanden. We zijn afhankelijk van grondstoffen en aardolie die we importeren uit het buitenland. We zijn afhankelijk van techniek en onderzoek die we uitwisselen met het buitenland, we zijn afhankelijk van arbeiders, zowel mensen van hier als mensen uit het buitenland die hier komen werken. We zijn afhankelijk van buitenlandse deviezen die we verwerven door goederen naar het buitenland te exporteren. We zijn afhankelijk van het buitenland, van wat er in de rest van de wereld gebeurt.

Die wereld rondom boezemt ons soms angst in. We zien alles zo snel veranderen. Kunnen we onze eigenheid behouden als we ons afschermen van de anderen? Wat moet er dan gebeuren met onze havens, onze petrochemiebedrijven, onze logistiek, onze kenniscentra? Zij zijn allen afhankelijk van een goede uitwisseling met het buitenland.

Er is een andere oplossing om de magere jaren van de toekomst het hoofd te kunnen bieden, deze heet spaarzaamheid. De magere jaren, dat zijn de jaren waarin de vergrijzing van onze samenleving zal wegen op onze economie. Om in die periode iedereen een menswaardig en leefbaar bestaan te kunnen vrijwaren, is het een goed idee om een mentaliteit van spaarzaamheid aan te leren. Het leven zal in elk geval duurder worden. Levenskwaliteit zal vooral te vinden zijn in tijdsbesteding en minder in de aankoop van luxe-goederen. Jonge en oudere mensen zullen op een andere manier moeten leren samenleven. Jonge mensen zullen harder moeten werken en zorgtaken op zich nemen. Oudere mensen kunnen een sociaal actief leven hebben en zich inzetten voor elkaar en voor de opvoeding van hun kleinkinderen.

Als we geld uitgeven aan noodhulp of ontwikkelingssamenwerking, dan wensen we dat dit geld zeer goed besteed wordt. Ook van onze eigen beleidsmakers vragen we om zuinig en goed met het belastingsgeld om te gaan en geen grote prestigeprojecten uit te voeren.

Ook op onze schaarse groene ruimte en op onze gezondheid moeten we zeer zuinig zijn. Alsook met onze eigen mening. We kunnen het ons niet veroorloven om veel energie te verliezen in ruzies over extreem-links en extreem-rechts. Er zou een energie-taks moeten komen op ruzie-stoken. Ruzies zouden zich moeten beperken tot een half uurtje per dag, want ze jagen de factuur van onze hartelijke persoonlijkheid enorm de hoogte in.

Om aan een mooie toekomst te kunnen bouwen, zal iedereen water bij de wijn moeten doen en zullen we extreem goed moeten kunnen samenwerken, jong en oud, allochtoon en autochtoon, Vlaming, Waal en Brusselaar, ons land met het buitenland. We werken samen, niet alleen.

0110: Ver dragende verdraagzaamheid

(Cola-Cola met Fair-Trade)
Ik heb vandaag in Antwerpen Coca-Cola met Fair-Trade rum gedronken. Sommigen vinden die mix 'illegaal' (de Cola of de Fair Trade?).

Maar misschien is zo'n mix van mastodonten (Cola) en plattelandsarbeiders (Fair Trade) juist verdraagzaamheid.Laat het een voorbeeld zijn voor alle festivals in Europa: smijt Coca-Cola niet buiten, maar breng Fair Trade binnen en blijf praten met Coca-Cola over milieu- en mensenrechten.

Liefde is...
Hou van alle mensen, welk label of club ze ook aanhangen. Hou ook van de kiezers van het Vlaams Belang. Hou van Filip Dewinter.

Hou zelfs van H. Van Temse en van Adam G. en alle misdadigers. Hun verbitterde, donkere gedachten en hun misdaden maken ontelbaar veel mensen bedroefd. Maar haat is geen goed antwoord!

Hou van ieder mens. Dat is geen gemakkelijke opgave en dat zal niet elke dag even goed gaan, zeker niet wanneer er verse wonden zijn geslagen.

Maar dat is wel de essentie van de eindeloze liefde van Jezus en bij uitbreiding de essentie van verdraagzaamheid.