De crises zijn globaal, de antwoorden op de crises zullen globaal moeten zijn, maar elk niveau heeft daarin verantwoordelijkheden. De realiteit is dat de verschillende niveaus elkaar altijd zullen blijven overlappen. Aan de bevolking voorspiegelen dat we een bepaald niveau hermetisch kunnen begrenzen, is crimineel. Meer autonomie voor bepaalde verantwoordelijkheden, kan een terechte vraag zijn. Maar het mag geen excuus zijn om andere, gemeenschappelijke verantwoordelijkheden uit de weg te gaan.
Onze welvaart, maar ook ons leefmilieu en ons welzijn, zijn zodanig met de andere niveaus verweven, dat we wel gemeenschappelijke akkoorden moeten sluiten, om niet voortdurend in conflictueuze situaties terecht te komen.
Heel interessant vond ik de uiteenzetting van filosoof Geerdt Magiels in het programma 'ongehoorde meningen' op Radio 1. "Radicaal ingestelde mensen nemen uit een genuanceerde discussie vooral de radicale standpunten over. Genuanceerde mensen worden nog genuanceerder."
Ook politicoloog Marc Hooghe en doctor in de natuurkunde Gert Goeminne hebben interessante ongehoorde meningen.
Je kan het hier (her)beluisteren: Ongehoorde meningen, 29 mei 2010
Voor het thema milieu zou ik duidelijk in de verf zetten dat Vlaanderen en België achterop hinken in de transitie naar een propere economie.
Persbericht | 12 mei 2010
Vluchtelingenwerk presenteert partijvoorzitters haar politiek eisenpakket
Van politieke onwil naar een moedig beleid
De afgelopen legislatuur werd een zeer bochtig parcours afgelegd inzake asiel en migratie. De bevoegdheden verhuisden meermaals van beleidsverantwoordelijke.
En hoewel de oorzaken voor de opvangcrisis divers zijn, is het oplossen van deze crisis te lang verhinderd door politieke onwil, die uitmondde in onmacht toen de crisis ontspoorde.
De opvangcrisis staat voor Vluchtelingenwerk symbool voor een falend beleid. Bovendien slaagde deze regering er niet in om een aantal opgestarte processen naar behoren te beheren en af te werken.
Ook op andere vlakken werd te weinig beleid gevoerd, ook al werd heel wat voorbereidend werk verricht of lag er interessant evaluatiemateriaal voorhanden.
Dit is de verantwoordelijkheid van een ploeg.
De ontslagnemende regering liet voor de nieuwe regering volgende asielwerven braak:
· Opvangcrisis: asielzoekers overleven op straat door een gebrek aan opvangplaatsen en doordat middelen voor de opvang van asielzoekers vaker wel dan niet pasmunt waren voor partijbelangen
· Asielprocedure: de waardevolle evaluatie van de asielprocedure werd niet gebruikt
· Stijgende asielaanvragen: er is nood aan analyse van de oorzaken in plaats van angstige reacties
· Opsluiting van vreemdelingen: er werd te weinig gedaan met de aanbevelingen van de Federale Ombudsman
· Terugkeerwoningen: er werd een succesvol pilootproject gestart met een alternatief voor het opsluiten van gezin
· Resettlement: ook hier werd een pilootproject gestart, maar dat leidde niet tot een structureel engagement om verder vluchtelingen te hervestigen in ons land
· Terugkeerbeleid: er werd te weinig visie en beleid ontwikkeld om het door iedereen gehuldigde principe van de voorrang van vrijwillige terugkeer op gedwongen terugkeer ook in de praktijk om te zetten
De eisen van Vluchtelingenwerk in een notendop:
· Een kwaliteitsvol opvangbeleid
- De opvangcrisis bezweren door de snelle opening van bijkomende structurele plaatsen
- De hotelopvang afbouwen
- De opvangwet sneller uitvoeren
· Een kwaliteitsvol beschermingsbeleid
- Asielzoekers in het kader van de Dublin-verordening (asielzoeker terug sturen naar eerste land waar ze EU binnenkwamen) enkel overbrengen naar een andere lidstaat van de EU indien ze daar recht op bescherming, opvang en begeleiding krijgen die voldoen aan de Europese en internationale normen.
- Het pilootproject ‘resettlement’ omzetten in een structureel engagement met jaarlijks nieuwe hervestigingsoperaties
- De Raad voor Vreemdelingenbetwistingen bevoegd maken om zelf dossier volledig te onderzoeken. Het eenvoudiger maken voor asielzoekers om ook in beroep hun dossier aan te vullen met nieuwe elementen.
· Een kordaat maar humaan terugkeerbeleid
- Spreek niet langer van ‘kordaat uitwijzingsbeleid’, maar van een ‘kordaat en humaan terugkeerbeleid’. Mensen wijs je niet uit, je begeleidt hen naar een terugkeer in een dwingend maar flexibel traject.
- Intensieve begeleiding van asielzoekers door trajectbegeleider rond verblijf én terugkeer. Dit in een sluitend traject van begin tot einde.
- Vrijwillige terugkeer voorrang geven op opsluiting. Opsluiten als uiterste maatregel wettelijk verankeren. Een principieel verbod op de opsluiting van kinderen wettelijk verankeren. Alternatieven voor opsluiting verder ontwikkelen.
De eisen van Vluchtelingenwerk zijn een duidelijke vraag naar een moedig en kwaliteitsvol asiel- en terugkeerbeleid.
Een beleid waar de fundamentele rechten van alle mannen, vrouwen en kinderen op de vlucht en de belangen van de staat hand in hand gaan.
Als bijlage vind je het volledige politieke eisenprogramma van Vluchtelingenwerk voor de Federale verkiezingen op 13 juni 2010.
Dit werd reeds aan de democratische partijvoorzitters bezorgd.
Meer info? Eef Heylighen – persmedewerker Vluchtelingenwerk –
eef@vluchtelingenwerk.be – 0473 88 65 97
 | Politiek eisenpakket federale verkiezingen 2010.pdf 602 kB Weergeven Downloaden |
Siegfried Bracke gaat naar eigen zeggen in de politiek uit 'ergernis'. Sta me toe het ergerlijk te vinden dat hij meteen een 'verkiesbare plaats' krijgt aangeboden. Dat wil zoveel zeggen als dat de N-VA hem een parlementzetel aanbiedt, nog voor de kiezer zich heeft uitgesproken. Zoiets noem ik geen eerlijke verkiezingen. De vraag is dus: had Bracke die stap ook gezet als hij lager op de lijst was terechtgekomen, waarom niet als lijstduwer? Dan zou de kiezer bepalen of hij in het 'pluche' mag gaan zetelen. Het zou zo'n overstap naar de politiek alleszins geloofwaardiger maken. Voor de heer Anciaux en mevrouw Lieten maak ik me overigens dezelfde bedenking. Waarom zo hoog op de lijst en waarom is het in verkiezingslogica 'evident' dat daar geen andere waardevolle mensen een plaats krijgen? Wat is daar democratisch aan?
Ivan De Vadder schrijft in zijn boek zeer terechte kritiek. Hij heeft zijn werk als journalist gedaan en blijft dat doen. Hij bewijst daarmee dat iedereen aan politiek kan doen vanuit zijn vakgebied, zonder meteen het recht op een 'zitje' op te eisen en zelfs zonder partij te kiezen, bijvoorbeeld door je uit te spreken voor democratische principes en fatsoen.
Mensen die zichzelf relevant vinden in de politiek, zijn niet relevant. Mensen die voor zichzelf bepaalde principes hanteren en zich daaraan houden, zijn relevant, binnen de politiek, maar ook daarbuiten.
En voor we het over Vlaamse eisen en Vlaamse principes hebben, moeten we ons eerst eens indenken hoe we zouden reageren als we in een andere situatie waren geboren. Zouden we dan ook zo brullen? Of harder, want er is groter onrecht in de wereld dan wat 'de gemiddelde Vlaming' op z'n bord krijgt.
Let wel, ik schrijf de 'gemiddelde' Vlaming. Want het is juist door het gebrul van enkelen, dat grote onrechtvaardigheden zoals armoede en werkloosheid ondergesneeuwd raken, ondergronds blijven en zich verspreiden als een Mexicaanse olievlek.
Last week's quake cut electricity to most of Haiti's capital. Without power, residents and aid workers are struggling to maintain basic communication, lighting and water purification systems.
CBC News had reports of officials queuing to recharge their mobile phones. What power there is comes from gas powered generators, but diesel is running low.
In the aftermath of the quake, Reuters reported that at night the only lights visible over the city came from solar powered traffic signals. Now there is a push to roll out more solar. But beyond the emergency, renewables are key to making cities more resilient to natural disasters.
Solar in the Recovery
Solar setups are quick to install, mobile, and relatively inexpensive compared to the price of rebuilding a damaged electricity grid. They can also be incredibly robust. Alan Doyle, a science editor at MSNBC, recently wrote that a single solar water purification system, recovered from the rubble by the Red Cross, is now purifying 30,000 gallons (over 110,000 liters) of water a day.
Sol Inc, a US-based solar street lighting company, has sent a first shipment of lights for roadways, food distribution, and triage sites. This may sound mundane, until you imagine trying to perform street-side surgery or find family members in the dark. The LED lights can also withstand hurricane force winds – no small thing in a country that has also recently been hit by tropical cyclones. Sol Inc has promised to match donations for people wanting to contribute to the program.
Communications are another crucial need being met by solar. China's ZTE corporation has donated 1,500 solar cellphones and 300 digital trunking base stations. The same technology was used in China when an earthquake hit the Sichuan Province in May of 2008. A similar project is being set up by a group from Holland.
Renewable energy in Haiti is not a new. Walt Ratterman, CEO of non-profit SunEnergy Power International was working on the electrification of Haitian hospitals at the time of the quake. He is currently still missing.
Sun Ovens, another non-profit, has been working in Haiti for 11 years. Their solar ovens can bake, roast, boil and steam meals. They also give families an alternative to charcoal which is both costly and the root cause of much of Haiti's deforestation. They currently have one commercial-sized oven already up an running in Port-au-Prince capable of cooking 1,200 meals a day. A larger shipment will be sent out at the end of the month and they too are accepting donations.
Building Tough Solar Cities
But the role of renewables can go far beyond this initial recovery period. People are talking a lot about the possibility that this might be an opportunity to rebuild Haiti on a more solid and equitable footing. Some are more optimistic than others. But if there is one small area where this might be true, it is energy infrastructure. Those solar traffic signals, still cycling through their colors over the streets of Port-au-Prince, are proof of the advantages of doing things differently.
As the rebuilding beings, expanding the role of renewables in Haiti could make it more resistant to the impacts of future natural disasters than many of its African neighbors. It would also be an affordable way to increase access in a country where -- even before the quake -- only 25 percent of the population had regular access to electricity. All cities are vulnerable to the disruption of a centralized energy grid. Think New Orleans, or the 1998 Ice Stom in Quebec that left Canadian families without power for weeks in sub-freezing temperatures.
"Real" Electricity
In some circles there is the perception that solar energy is somehow a second rate power supply. I've heard people refer to grid delivered power as "real" electricity. As we look to a future where extreme weather events are increasingly likely, I'd say in many cases it is actually the other way around. As new electricity systems begin to go up in Haiti, they will help to support the difficult work of recovery and rebuilding.
As well as helping in any way possible, now is a good time for us to start thinking about the ways that renewable energy could make our cities more resilient to similar disasters.
This piece originally appeared on Alex Aylett's blog,Het populaire 'Facebook' wordt steeds meer uitgebreid met allerlei onnozele gadgets en spelletjes zoals 'My zoo' en 'Farmville'. Dit zijn zgn. rollenspelletjes of in het Engels role playing games (RPG), waarbij de spelers zich een imaginaire wereld voorstellen, waarin zij personages (characters of avatars in het Engels) besturen en tijdens het spelen een verhaal vertellen. Dit soort spelletjes bestonden al langer online, maar sinds de opkomst van de sociale netwerksite, worden ze gespeeld met miljoenen spelers tegelijk! Farmville zit in een half jaar tijd aan een spelersaantal van meer dan 70 miljoen wereldwijd!
Enorm veel potentieel dus voor adverteerders van reclame of, waarom ook niet, liefdadigheid. Kort na de berichten over noodsituatie en de vele slachtoffers in Haïti, na de aardbeving van 12 januari 2010 met een kracht van 7 op de schaal van Richter, verschenen de eerste berichten op netwerksites, werden talloze wikipediabladzijden aangevuld, schreven mensen steunbeteugingen aan de Haïtianen in hun online status (d.i. een korte regel waarin een groepslid van een sociale site een mededeling plaats over wat hem of haar op dat moment bezig houdt).
Nu hebben ook de bedenkers van rollenspelletjes zich op de actualiteit gestort. Wanneer ik gisteravond mijn Farmville-account opende, kreeg ik achtereenvolgens deze boodschappen te verwerken:
In 'My Zoo' gelijkaardige taferelen:
Het geeft een gevoel van samenhorigheid, van betrokkenheid en het is precies dát wat mensen zoeken in sociale netwerken. Of dit een positieve evolutie is, daar spreek ik mij deze keer niet over uit, maar ik vond het opmerkelijk.
