Feest in de gevangenis.Nee, er schuilt geen ironie in deze boodschap. Al is het wel een vreemd gevoel om te staan dansen op reaggea, ska en funk in een gebouw waar een jaar geleden nog misdadigers zaten op gesloten in cellen van ruw geschat twee op vier meter. De gedetineerden zijn een jaar geleden verhuisd naar een gebouw buiten de grote ring. De cellen zijn leeg. Enkele zijn bewerkt door kunstenaars en ook de rest van het gebouw is helemaal gedecoreerd voor het feest. Toch krijg je zintuiglijk iets van de menselijkheid en het menselijk drama dat zich in deze kooien, achter muren en tralies, verborgen hield. Indrukwekkend. Beangstigend ook. Maar het feest vindt de juiste toon om de doodsheid en de angst uit het zieke gebouw weg te bannen.
De geopende deuren maken een levensgroot verschil. Ze staan symbool voor nieuwe kansen, nieuwe ontmoetingen, die de zware metalen deuren van onze vooroordelen op een kier zetten, die ons uitzicht geven op respect en verdraagzaamheid, die de moed opbrengen om zware fouten te erkennen, maar die na de veroordeling en de straf, ook plaats maken voor herstel en vergeving, niet vanzelfsprekend, maar langzaam en gestaag. Ontmoetingen die in afschuwelijk zijn, maar verbazingwekkend en onverwacht, misschien zelfs ongehoopt; die van het woord vrijheid geen commerciële slogan maken, maar een hunker naar verbondenheid en diepmenselijke waardigheid.www.sakasaka.be
Geen opmerkingen:
Een reactie posten