De Beweging voor Kinderen Zonder Papieren is het meest gekend voor hun acties tegen het opsluiten van kinderen in gesloten centra en dat is nog altijd hun belangrijkste strijdpunt. Hilde Deputter zegt dat de situatie onder druk van het lobbywerk van NGO's en van de publieke opinie wel is verbeterd, maar dat er tot op vandaag nog kinderen in gesloten centra zitten.
Bron: Indymedia.be
'In'
Wanneer mensen zonder geldige verblijfspapieren ons land willen binnenkomen via de luchthaven, dan worden zij aangehouden en bij de luchthaven vastgehouden in een gesloten centrum. Vroeger was dat in een gebouw op de luchthaven. Nu worden ze naar een gebouw vlakbij de luchthaven gebracht. Volgens de bevoegde minister is het opsluiten van deze mensen noodzakelijjk omdat ze het grondgebied van België niet mogen binnenkomen. Bij deze mensen zijn soms ook kinderen.
Nochtans, wanneer minderjarigen niet begeleid van een volwassene naar ons land komen, dan wordt er sinds enkele jaren opvang voor hen voorzien. De Beweging voor Kinderen Zonder Papieren zegt dat de minister dezelfde regeling ook voor gezinnen met kinderen zou kunnen toepassen.
'Uit'
Wanneer gezinnen met kinderen uitgeprocedeerd zijn en een bevel tot uitwijzing hebben gekregen, dan werden zij tot voor kort ook opgesloten in gesloten centra. In oktober 2008 begon de regering met een pilootproject van enkele 'terugkeerwoningen' waar gezinnen met kinderen verblijven in afwachting van hun repatriëring. Gedurende de tijd dat ze daar zijn, worden ze begeleid door een coach, aangewezen door de overheid. Voor de kinderen is dit alleszins een verbetering ten opzichte van de gesloten centra, zegt de Beweging voor Kinderen Zonder Papieren. De kinderen kunnen in principe naar school gaan in de buurt van de terugkeerwoning. Maar het systeem moet ook transparant zijn. Contact met middenveldorganisaties moet mogelijk zijn. Op dit moment hebben die organisaties maar zeer beperkt toegang tot de terugkeerwoningen.
Nieuwe richtlijn regularisatie: nog veel onduidelijk
Vlak voor ze met vakantie gingen, heeft de federale regering een 'richtlijn regularisatie' goedgekeurd. Vooral gezinnen met kinderen die kunnen aantonen dat ze een band hebben opgebouwd met ons land, komen in aanmerking. De regularisatieperiode loopt van 15 september tot 15 december 2009. Er is nog heel wat onduidelijkheid, bij alle betrokkenen. NGO's hebben onderling overleg en overleg met de diensten van de minister. De contacten met het kabinet van staatssecretaris Wathelet, die sinds kort bevoegd is voor asiel en migratie, verlopen blijkbaar soepeler dan de contacten met het kabinet van minister Turtelboom. Maar het werk moet nog gebeuren.
Hotels als opvangplaatsen: zonder sterren en zonder steun
Mensen zonder papieren die een asielaanvraag hebben ingediend, hebben volgens de wet recht op opvang. Daar is een groot tekort. Een duizental van deze mensen zitten in goedkope hotels. Ze krijgen daar elke dag een voedselpakket. Dit houdt in dat ze geen warme maaltijd krijgen, maar drie maal per dag brood met wat toespijs. De meeste van die mensen zijn niet eens gewend om brood te eten. Maar het ergste is dat deze mensen geen juridische , geen medische geen sociale en geen psychologische begeleiding krijgen, terwijl ze daar nochtans wettelijk recht op hebben.
Noodmaatregelen blijven eindeloos duren
Het tekort aan opvangplaatsen laat zich ook voelen in de overbevolkte opvangcentra. Overal werden bedden bijgeplaatst, tot in de gangen toe. Aan 't Klein Kasteeltje is er een 'transitcentrum'. De bedoeling hiervan was om tijdelijk mensen op te vangen wanneer er in de opvangcentra geen plaats meer voor hen is. Die zogenaamde noodopvang zou in principe maximaal tien dagen mogen duren, maar sommige mensen wonen er verschillende maanden. In grote kamers met stapelbedden hebben families met dekens als gordijnen een hoekje voor zichzelf afgeschermd. In elk hoekje woont een familie. In het transitcentrum is wel een maatschappelijk werkster aanwezig, maar die is totaal overbevraagd.
Financiële vergoeding voor pro-deo advocaten krimpt
Een ander probleem is dat het vreemdelingenrecht niet in de standaard opleiding rechten zit. Een advocaat die zich hiervoor wil inzetten, moet zelfstandig deze ingewikkelde materie verwerken. De financiële vergoeding voor advocaten die mensen zonder papieren juridisch bijstaan, komt uit de pot 'pro deo' van de overheid. Deze pot wordt niet groter, terwijl het aantal aanvragen voor pro-deo-advocaten de voorbije jaren wel gestegen is. Het gevolg is dus dat het bedrag van de pro-deo-vergoeding stelselmatig daalt.
De problemen van mensen zonder papieren zijn dus lang niet opgelost. Tijdelijke noodopvang blijft aanslepen en wordt eindeloos, terwijl deze mensen in onzekerheid blijven.
Alles voor de kinderen
Kinderen zijn in deze situaties kwetsbare slachtoffers. Alles wat hun situatie kan verbeteren is welkom. Vrijwilligers van het VLOS in Sint-Niklaas organiseren activiteiten tijdens de schoolvakanties, met de bedoeling dat de kinderen in contact blijven met het Nederlands. In Antwerpen organiseert De Acht gelijkaardige activiteiten.
Een medewerker van Indymedia.be vroeg zich af of deze kinderen te motiveren zijn om een moeilijke taal als het Nederlands te leren, wetende dat ze misschien niet in ons land mogen blijven. Maar het blijkt dat de kinderen helemaal niet moeilijk te motiveren zijn. Ze spreken de taal die ze horen van andere kinderen, omdat ze graag met hen willen communiceren. Iets anders is dat een aantal van deze kinderen getraumatiseerd zijn. Sommige van hen komen uit conflictsituaties. De onzekerheid waarin ze leven, zorgt voor spanningen. Dat kan tot uiting komen in het gedrag van de kinderen.
Nog werk voor Kinderen Zonder Papieren
De Beweging voor Kinderen Zonder Papieren werkt nauw samen met het VLOS in Sint-Niklaas. De beweging is gestart in 2005 uit verontwaardiging en werd in 2007 een zelfstandige VZW. Ze heeft een halftijdse stafmedewerker en een tijdelijke halftijdse projectmedewerker in dienst tot eind september. In de voorbije periode kregen ze subsidie van de Koning Boudewijn Stichting en de Bond Zonder Naam. Ze werkten ook samen met Welzijnszorg, de Dienst Jeugd van de Vlaamse overheid en het Kinderrechtencommissariaat. Verder nemen ze deel aan een overlegplatform met o.a. Vluchtelingenwerk Vlaanderen, kinderrechtencoalitie, kinderrechtencommissariaat, le délégué général aux droits de l' enfant et à l' aide à la jeunesse, CIRE, kinderen op de vlucht, Unicef en Amnesty International. Internationaal is er een samenwerking met PICUM. Om internationale subsidies te kunnen krijgen, bijvoorbeeld van Europa, is er een zeer zware administratieve procedure. Dat is voorlopig niet haalbaar. Dus moet de Beweging op zoek naar andere geldschieters.
Maar ondertussen zitten ze niet stil. Zeer binnenkort publiceren ze een stripverhaal met daarbij een pedagogisch dossier voor het 5e en 6e leerjaar van het basisonderwijs. Vier thema's komen hierin aan bod: 1. Wat zijn juiste papieren? 2. Wat betekent migratie? 3. Erbij horen, over leven in onzekerheid en angst en tenslotte 4. Armoede.
Zodra dit stripverhaal gepubliceerd wordt, zullen we er graag over berichten.
Voor meer informatie over de Beweging voor Kinderen Zonder Papieren kan je terecht op hun website: www.kzp.be
